تلقانی با بیان اینکه مستند «تا آخرین دیدار» قرار است در ادامه مستند «کودکان غربت» تهیه و تولید شود، خاطرنشان کرد: در سال 83 عده ای از دانش آموزان افغانستانی ام در خانه کودک ناصرخسرو با توجه به پایان مدت اقامت شان ناگزیر به بازگشت به کشور خود شدند، و مستند کودکان غربت در آخرین روزهای حضور ایشان در ایران، تولید شد. در آن زمان قرارم با دانش آموزانم این بود که چند سال بعد به دیدارشان بروم. بنابراین زمانی که به منزل خانواده زنده یاد ستایش قریشی رفتم، کاملا ذهنم درگیر سوژه دانش آموزانم که بی تردید اکنون مادر یک خانه و مرد یک زندگی شده اند، بود.

کارگردان مستند «ستایش صلح عادلانه» در خصوص اخبار منتشر شده درخصوص سینمایی شدن قتل «ستایش»  تصریح کرد: واقعا نمی دانم این شائبه چگونه پیش آمده که قرار است قتل «ستایش» سینمایی شود، من در جریان این موضوع نیستم. اما تصمیمم برای تهیه و تولید مستند ستایش صلح زمانی قطعی شد که حیفم آمد واکنش های قابل تقدیر خانم و آقای قریشی در مقابل کنش های پس از این فاجعه دهشتناک در تاریخ ثبت نشود، و این خانواده به عنوان یک الگو معرفی نشوند.

معلم سابق دانش آموزان افغانستانی در خانه کودک ناصرخسرو تهران افزود: بنا نداریم یک فیلم تراژیک تولید کنیم، یا اینکه با دوربین مشاهده گر خود به شکار لحظه های ناب بپردازیم. بلکه بخش عمده «ستایش صلح عادلانه» بازسازی خواهد شد، و من فکر می کنم یکی از تاثیرگذارترین لحظات این مستند، شب 24 شهریور است، منظورم شبی است که صفیه خانم و آقای قریشی بی واسطه و خیلی صریح متوجه شدند چه بر سر دخترک شان آمده است.

وی در ادامه گفت: چهارشنبه 24 شهریور بعد از جلسه علنی و غیرعلنی شعبه 7 دادگاه کیفری، در مترو 15 خرداد ناگزیر به ترک این زن و شوهر شدم. هرچند از طریق تلفن با این دو بزرگوار ارتباط داشتم. اما ضرورت داشت نماینده ای از سازمان های حمایتی دولتی که اصلا نمی دانم واقعا چنین سازمان هایی وجود خارجی دارند یا نه! این زوج را همراهی کنند. به هر حال با شنیدن ماجرای چگونگی مدیریت آن شبِ تلخ تر از هر شب توسط نفیسه خواهر ستایش و آقای قریشی، مطمئن شدم که مستند «ستایش صلح عادلانه» باید مستقل از مستند «تا آخرین دیدار» تهیه و تولید شود. البته یک اتفاق خوب دیگرهم افتاد و آقای قریشی که متولد شهر هرات است، پس از شنیدن داستان من و دانش آموزانم سر شوق آمد و اعلام کرد به عنوان راهنما در سفری که به افغانستان خواهم داشت، راهنمایمان خواهد بود.  

 

 

نایب رئیس «انجمن صلح عادلانه برای همه» در پاسخ به این پرسش که با توجه به ارتباط نزدیک و صمیمانه ای که با خانواده قریشی پیدا کرده اید، پیش بینی شما در خصوص تصمیم والدین در خصوص اجرای رای دادگاه چیست، هم گفت: بی تردید نه خانواده قریشی و نه هیچ انسان دیگری اعمال غیرانسانی که نسبت به ستایش صورت گرفته را نخواهد بخشید. اما در خصوص جان قاتل ستایش نمی دانم، فعلا که خانواده قریشی می خواهند حکم اجرا شود. البته این خانواده با وجود تشکر آقای قریشی از قوه قضائیه در خصوص صدور رای منصفانه، تاکید دارند که قصد تلافی و تسویه حساب ندارند، و اگر خواستار اجرای حکم هستند برای این است که آن را مایه حیات جامعه و بازدارنده می دانند. به هر حال من برخلاف برخی دوستان که درصدد گرفتن رضایت از خانواده قریشی هستند، معتقدم حتی گرفتن رضایت هم راه و رسم خودش را دارد، و نباید این خانواده را تحت فشار قرار داد. این حقی است که خداوند به ایشان عطا کرده، البته که بخشش به مراتب زیباتر از اجرای حکم است، و پروردگار هم در این خصوص توصیه فرموده است. اما اگر به فرض محال، خانواده قریشی از جان قاتل ستایش بگذرند، برخلاف نظرگاه عده ای از کسان، برای این نخواهد بود که جامعه میزبان را در یک بدهکاری اخلاقی قرار دهند. خانواده قریشی که از شهروندان مهاجر کشورمان هستند، قتل دخترشان را یک آسیب اجتماعی ناشی از اینترنت ناپاک و فضای مسموم دنیای مجازی می دانند. به این موضوع نه ملیتی نگاه می کنند و نه مذهبی، تکرار می کنم قتل را یک آسیب اجتماعی می دانند، و علت اصلی علاقه مندی من به این خانواده هم همین است. این که ایشان به رغم آنکه حتی از تحصیلات ابتدایی هم برخوردار نیستند، چنان آگاهانه و بخردانه در مقابل برخی نابخردی ها می ایستند که شگفت آور و ستودنی است.  

وی پایان تولید مستند را به چگونگی پیشرفت اهدافی منوط کرد که برای این خانواده برنامه ریزی شده و تصریح کرد: صفیه قریشی مادر ستایش چند روزی است که به مدرسه می رود، او اکنون «آب، بابا و حرف دال» را آموخته است. می گوید:«نوشتنم خوب است، اما هنوز مانده تا بتوانم خوب بخوانم!» در صدد این هستیم تا محل سکونت خانواده قریشی را تغییر دهیم، چون محله خیرآباد و منطقه ورامین، خاطرات ستایش را برایشان تداعی می کند. البته قرار به فراموش کردن ستایش نداریم، اما قصدمان حمایت از این خانواده قربانی خشونت است. امیدوارم در این راه همراهانی نیز پیدا کنیم. نفیسه علاقه مند است که در حوزه مد و لباس فعالیت کند. به برند ستایش صلح هم فکر می‌کنیم. دقیقا نمی توانم درباره آخرین روز فیلمبرداری نظری داشته باشم، اما قطعا تا زمانی که صفیه خانم آنقدر باسواد شود که بتواند نامه ای برای ستایش بنویسد، و احساساتش را در آن بیان کند، تولید مستند ما ادامه خواهد داشت.