نقدی بر کتاب ویدئو "صلح در اکتبر 2003"

اعتدال- محمدمحسن شارعی نوشت:  اتوبیوگرافی یا همان خود شرح حال نویسی یکی از نکات مورد توجه در دنیای مدرن است. در این نوع نوشته ها شخص به شرح زندگی خود و مسائلی که طی نموده است، می پردازد. در واقع احساسات و افکار خود را در برخورد با مسائل نشان می دهد، و کوشش می کند همان گونه که با مسائل برخورد نموده است، در کتابت خود بیان کند.
کتاب چاپی و الکترونیکی  "صلح در اکتبر 2003" بیان گر برخورد زن مسلمانی است که به طور تصادفی در متن حوادث قرار می گیرد و بر اساس ارزش های دینی و عواطف زنانه خود سعی در مهربان تر کردن چهره جامعه دارد، و می توان گفت که نویسنده با تکیه بر تجارب شخصی خود به خوبی به آسیب شناسی مسائل موجود در اجتماع از جمله آسیب های نهادهای مردمی و دولتی پرداخته است، و برخلاف اظهار نظر برخی دوستان کتاب بیانیه ای سیاسی نیست، و چنین نگاهی به آن در واقع خیانت به واقعیت است.
نویسنده زمانی که برای نوشتن نامه گلایه آمیز به شیرین عبادی دست به قلم می برد، در جایگاه یک زن ایرانی قرار دارد. او نمی خواهد وارد معرکه ای سیاسی شود، بلکه از برنده صلح نوبل می پرسد که در زمان دریافت جایزه و پس از آن تا چه میزان به فرهنگ زنان جامعه خود احترام گذاشته است و پس از آن چه تلاش های مثمر ثمری در بهبود وضعیت زنان و کودکان بازمانده از جنگ انجام داده است؟ اما در مقابل منتقدان این مقاله، او را وارد معرکه ای سیاسی می کنند ،و فراموش می کنند که نگرش او اصلا سیاسی نیست و صرفا دغدغه اصلاح جامعه را دارد.
نکته ای دیگر این که آیا می توان این کتاب را فمنیستی دانست؟ این انتقاد نیز ناجوانمردانه به نظر می رسد. زیرا نویسنده هیچ گاه در پی عقاید فمنیستی نبوده، بلکه کوشش کرده است تا بر اساس واقعیت تفاوت میان زن و مرد، به زندگی یک زن در فضای مدنی بپردازد. در واقع نویسنده در پی نگاه تحقیر آمیز نسبت به جنسیت نمی باشد، بلکه از دریچه نگاه خود مسائل را پیگیری می کند. این کتاب در درون خود به خوبی سیر تحویل یک زن از خانه داری به فردی اجتماعی و روزنامه نگاری جسور را نشان می دهد. در واقع باید گفت که کتاب سیر تحول یک انسان است، اما زیبایی اثر در این است که هر چند نویسنده از کسوت خانه داری به روزنامه نگاری مستقل رسیده است، اما همچنان پایبند به ارزش های دینی بوده و اتفاقا در مسیر ارزش ها،مطمئن تر و بسیار مستحکم تر گردیده است، و جالب آنکه نویسنده در مسیر روزنامه نگاری عواطف زنانه خود را به حراج نگذاشته است، بلکه با حفظ روحیه زنانه خود سعی کرده است که مشکلات را با نگاهی ژرف و جدای از نگاه متصلب به مسائل تشریح کند. در واقع کتاب جدای از بیان کوشش های یک زن برای مشارکت در بهبود جامعه خود سرشار از عواطف زنانه است، عواطفی که در اصلاح امور موثر است، و از خشونت حاکم بر اجتماع می کاهد.
ویدئوهایی که در نسخه الکترونیکی کتاب "صلح در اکتبر 2003" قرار داده شده است، نقطه قوت دیگر این کتاب به شمار می آید؛ به طوریکه مخاطب این امکان را دارد تا فیلم مستند برخی موضوعاتی که نویسنده به آن اشاره داشته است، تماشا کند. به عبارتی فیلم های کوتاه مستند ویدئوکتاب "صلح در اکتبر 2003"  تائیدی است بر خاطراتی که نویسنده روایت می کند.برخی مستندهای گزارشی این کتاب به کارگردانی نویسنده کتاب، عاطفه تلقانی تهیه و تولید شده است، و دیگر گزارش های تصویری نیز کاملا متناسب با موضوعات مطرح شده در کتاب انتخاب شده است.
از اینکه بگذریم،با ورود مدرنیته در ایران زنان با پرسش های گوناگونی مواجه شدند. یکی از پرسش ها این بود که چگونه می توانند در عین اینکه زنی پایبند سنت و اعتقادات دینی خود هستند، موفق و کارآمد باشند و در عرصه اجتماع نیز فعالیت کنند. واقعه تلخی که در دوران معاصر در ایران رخ داده است، این است که گمان شده است که اگر زنی بخواهد وارد عرصه اجتماع شود باید ارزش های دینی و اعتقادی خود را کنار بگذارد، و این تعارضی آشکار میان دین و عملکرد اجتماعی است.کتاب "صلح در اکتبر 2003" به شایستگی این تعارض را از سر گذرانده است.

  http://etedaal.ir/fa/news/89443/

خبر: ۸۹۴۴۳

+ نوشته شده در شنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۹ ساعت 16:10 توسط عاطفه تلقانی  |